Ik heet Jan van Tienen

Op het skatepark kwam er een kleine jongen naar me toe. Hij vroeg: “Hoe lang skate je al?” Ik zei: “Uh, goeie vraag zeg.” Hij zei: “Hoe oud ben je eigenlijk? Of u, hoe oud bent u?” “Dertig”, zei ik toen, wat een vreemde kleine leugen was, me een jaar jonger voor doen dan ik eigenlijk ben. “O ja, dan heb je zeker lange periodes niet geskate en zo, omdat u het te druk had met andere dingen”, zei de jongen. Ik zweeg beduusd, want dat is exact hoe ik mijn antwoord zou gaan verwoorden. “Hoe lang skate jij al?”, vroeg ik ten slotte en hij zei: “Al acht jaar, en ik ben op mijn vierde begonnen.” Daarna vroeg hij: “Heeft u eigenlijk kinderen?” – “Nee”, zei ik. “Jij?” – “Ja, twee”, zei hij, en hij rolde weg.